Pilatesology #1

Το Νοέμβριο που μας πέρασε, έκλεισαν 5 χρόνια απ’όταν βγήκα «πτυχιούχος» από τη σχολή πιλάτες της Ευίτας Ηλιοπούλου. (Όσοι είναι του συναφιού ή γνώριμοι με την πιάτσα μας, ξέρουν τι θα πει να «βγάλεις επιτυχώς», δηλαδή με πτυχίο στα χέρια σου, την Ευίτα).

Εδώ πρέπει να ομολογήσω πως όταν τελείωσα την διετή φοίτησή μου στη σχολή, ήταν σαν να μην ήξερα τίποτα παραπάνω παρά ένα μάτσο ασκήσεις που εκτελούνται με τον τάδε ή δείνα τρόπο. Μέχρι που έφυγα από το στούντιο του Κολωνακίου, η μόνη μου έγνοια αναφορικά με τη μέθοδο ήταν αν το πόδι στην τάδε άσκηση είναι τεντωμένο ή ελαφρά λυγισμένο ή αν το χέρι στη δείνα άσκηση είναι πιο δεξιά ή πιο αριστερά. Τα όσα έχω μάθει για τη φιλοσοφία του πιλάτες, τα βαθύτερα μυστικά του και την αποδικωποίησή τους, την αντιστοίχησή του με τα μυστικά της ζωής, την αρετή της προσαρμοστικότητας στο εκάστοτε σώμα και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις- ανάγκες του, τη μαγεία της διδασκαλίας που δεν είναι πάντα ρέουσα και εύκολη υπόθεση και τέλος τη γοητεία της επιχειρηματικότητας με τις κορυφές αλλά και τους πάτους που αυτή μπορεί να σε στείλει, τα έμαθα (και εξακολουθώ φυσικά να τα μαθαίνω) μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια που είμαι επαγγελματίας και εξασκώ τη διδασκαλία πιλάτες.
***
Όσα θα σας αραδιάσω παρακάτω αποτελούν προτάσεις, εκφράσεις πελατισσών-πελατών μου κατά τα τελευταία 5 χρόνια (αρχικά σε σπίτια, κατόπιν στον Πειραιά στον αγαπημένο χώρο Φως στην Πραξιτέλους, και τελικά στο δικό μου χώρο, στούντιο στο Γέρακα εδώ και τρία χρόνια.)

1) «Εκεί που έκανα πιλάτες δεν ένιωθα ότι έκανα κάποια διαφορετική γυμναστική. Τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι είχα κάνει. Μόνο για την εκπνοή μας έλεγε να την τραβάμε παρατεταμένα.»
Όταν το νιώσετε αυτό σίγουρα δεν κάνετε πιλάτες. Μπορεί να είναι «τύπου πιλάτες» όπως ακριβώς είναι το λευκό τυρί που λέμε «τύπου φέτα».

2) «Αυτές τις ασκήσεις στο reformer δεν τις έχω ξανακάνει ποτέ. Πήγαινα για ένα χρόνο πιλάτες σε μεγάλο γυμναστήριο και έκανα 2 φορές τη βδομάδα.»
Όταν της ζήτησα να μου δείξει μερικές από τις ασκήσεις που έκανε πάνω στο reformer, κατάλαβα αμέσως ότι ο instructor εκεί χρησιμοποιούσε το reformer σαν ένα ακόμα μηχάνημα γυμναστικής. Πώς λέμε καμία σχέση με πιλάτες; Ε, κάπως έτσι. Λογικό, όταν οι περισσότεροι γυμναστές πιλάτες σήμερα βγαίνουν ύστερα από 3μηνη φοίτηση στην αγορά και στο κυνήγι ανεύρεσης εργασίας. Αλλά και τα ίδια τα γυμναστήρια δίνουν αλλού την προσοχή και το σκοπό τους και όχι στην υποστήριξη μιας μεθόδου, τόσο απαιτητικής, όσο είναι το πιλάτες.

3) «Στο στούντιο που πήγαινα με 6-7- 8 άτομα στο μάθημα, ένιωθα πως δεν με διόρθωναν, δεν με πρόσεχαν, δεν ήξερα αν έκανα σωστά ή όχι μια άσκηση.»
Συχνά στο κυνήγι της γεμάτης αίθουσας οι δάσκαλοι ξεχνάνε να τιμάνε τα χρήματα που τους δίνει η μία μονάδα (κέρδος vs ποιότητας). Όχι ότι δεν μπορεί κανείς να ελέγχει μια ομάδα 6 ατόμων άρτια και να τους ικανοποιεί όλους, απλώς είναι πολύ δυσκολότερο, πρέπει να είσαι μάγκας-δάσκαλος για να το επιτύχεις καθώς και όλα τα άτομα να είναι του ίδιου πάνω-κάτω επιπέδου.

4) «Ενώ η δασκάλα τα έλεγε εγώ δεν καταλάβαινα. Ή άλλοτε δεν έλεγε τίποτα, και τότε ένιωθα άδεια.»
Η μεταδοτικότητα είναι μεγάλο πράμα. Μερικοί instructors ενώ είναι τέλειοι στο να τα κάνουν, έχουν έλειψη στο να μεταδίδουν, διδάσκουν. Άλλοι πάλι δεν ξέρουν τι να πουν ή πώς να το εκφράσουν από άγνοια (ακόμα και σε εξειδικευμένα στούντιο αν και αυτό είναι πιο σπάνιο, υπάρχουν οι λιγότερο σχετικοί με την μέθοδο πιλάτες. Η μόδα όμως μεγάλη και το κέρδος γλυκό!) Υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι που δεν λένε πολλά, κρατώντας επτασφράγιστα τα μυστικά της τεχνικής. ( το ‘χω συναντήσει και αυτό προσωπικά, άβυσσος η ψυχή ενός δασκάλου.)

5) «Δεν γούσταρα τον/την trainer. Ένιωθα ότι πόζαρε, ότι δειχνόταν.»
Σαφώς και «παίζει» αυτό το σενάριο και είναι εύλογο να ταιριάζουμε με κάποιον ή όχι. Όπως αφήνουμε την ψυχή-νου μας στον θεραπευτή μας και είναι ζήτημα χημείας πολλές φορές η πρόοδός μας, έτσι και με το σώμα μας. Τσεκάρουμε πού και σε ποιόν θα το αφήσουμε, εμπιστευτούμε.

6) «Ήξερα ότι εκεί που πήγαινα δεν ήταν τόσο ενδεδειγμένα για το πιλάτες, όμως εκεί θα έκανα γνωριμίες, έβρισκα γκόμενο/α κτλ.»
Θεμιτό και ειλικρινές! Όσο αναγνωρίζεις τα κίνητρα της κάθε επιλογής σου, είσαι σε ένα καλό δρόμο…

7) «Το πιλάτες δεν είναι για άντρες.»
Μάλιστα! Aυτό να το πείτε στον Πιλάτες τον ίδιο: γυμναστή και body builder, επαγγελματία μποξέρ και εκπαιδευτή αμυντικών συστημάτων της Scotland Yard, performer τσίρκου. Α, και με σύντροφο ζωής τη σύζυγο του Clara, από το 1925 εωσότου «έφυγε» οριστικά το 1967.

8) «Δυστυχώς με το πιλάτες δεν ιδρώνω» ή «Δυστυχώς το πιλάτες μού φαίνεται πολύ δύσκολο».
Εαν κάποιος έχει πρόβλημα π.χ με τη μέση του ή με τον αυχένα του πώς περιμένει να κάνει ένα γρήγορο σε ρυθμό ή ένταση μάθημα έτσι ώστε να ιδρώσει? Θα πρέπει να είμαι αναίσθητη ή και παντελώς αδιάφορη σε αυτές τις προβληματικές του περιοχές, έτσι ώστε να τον κάνω να ιδρώσει, πράγμα για μένα πανεύκολο! Πρέπει να μάθει-κατανοήσει ο ίδιος ο ασκούμενος ποιός είναι ο στόχος του σχετικά με το σώμα του. Από την άλλη, εάν έχουμε ένα παντελώς υγιές σώμα θα ήταν κουταμάρα να μην το γυμνάσουμε- προκαλέσουμε όσο το επιθυμεί και όσο «τραβάει» και άρα πιθανά να ιδρώσει κιόλας. Ο «ιδρώτας aka ένταση» του μαθήματος δεν είναι ταμπού δηλαδή «ποτέ», αλλά ούτε και κανόνας δηλαδή «πάντα». Το σώμα που βλέπεις μπροστά σου, σου υποδεικνύει πώς θα κινηθείς.
Αντίθετα όσοι παραπονιούνται πως δεν «τα καταφέρνουν» βρίσκονται σίγουρα σε λάθος τμήμα ή δάσκαλο. Αποκλείεται κανείς να κάνει πιλάτες έτσι όπως πρέπει και να μην καταφέρνει να κάνει σταδιακά ασκήσεις-κινήσεις που δεν φανταζόταν ποτέ ό,τι θα κάνει!

***
Δεν είναι πολλά τα 5 δικά μου χρόνια, σε σχέση με δασκάλους του χώρου που διδάσκουν 10 ή 20 ή και 30 οι παλιότεροι. Ευελπιστώ να συνεχίσω και στο μέλλον να ανακαλύπτω καινούρια λιθαράκια που θα με τρελαίνουν όσον αφορά την ιδιοφυία του Joseph Pilates και της μοναδικής μεθόδου του καθώς και να εξακολουθώ να μεταφέρω στους πελάτες, μαθητές μου τις λεπτοφυείς αυτές γνώσεις, ανακαλύψεις.